Theater van de Verkeerde Beslissing/Theatre of wrong decisions

Het project Theater van de Verkeerde Beslissing/ Theatre of Wrong Decisions is een versmelting van beeldende kunst en theater en manifesteert zich in korte filmproducties.

Ingrid doet dit het samen met meer kunstenaars, onder andere Marsel Loermans, Ruud Hisgen, Eric de Vries, Rosh Abdelfatah, Daamen Krall, Gareth Harwood, Cees van Rutten, Gijs Leijdekkers, Maaike van Engels, Cezanne Tegelberg

Rollema: ‘De kunstenaars achter het Theater van de Verkeerde Beslissing proberen het materiaal met de langste geschiedenis – klei – nieuwe betekenis te geven in het medium met de kortste geschiedenis – bewegend beeld.

Het is een experiment uit de Lage Landen. De onderwerpen in de films worden steeds verankerd in vergelijkbare situaties uit de stukken van Shakespeare. Echo’s van een ver verleden klinken door in het hier en nu. Het is een introductie naar een mondiale verbeeldingskracht met de wetenschap dat iedere situatie bestaat bij de gratie van de context waar het zich afspeelt. Als we de context kunnen veranderen, kunnen we ook onze problemen aanpakken. Zo fungeert Shakespeare als transculturele vragenmachine.’

Website: klik op Theatreofwrongdecisions.com

Sprinkhanen 2021

Project “Blinded by the light”

2x portret sprinkhaan 2020

Still uit film Nukes for the Gulf?

26 October – 24 November 2018

Exhibition of Xie Bei and Theatre of Wrong Decisions in Chongqing

Theatre of Wrong Decisions will exhibit in Museum Huarn Contemporary Art Museum in Chongqing.

Opening Friday 26 of October.

It is the start of “Blinded by the light”, a project about the relation between the ‘human condition’ and environment.

Locust and their shadows are the main actors in this project.

Sprinkhaan uit de films “When attitude becomes form” en “Will we be in time?”

Brons

 76 cm hoog 60 cm breed 30 cm diep.

(Foto Eric de Vries)

Filosoof uit de film “Will we be in time?”

Brons RG5 en gebakken aarde

60 cm hoog 50 cm breed 25 cm diep

(Foto Eric de Vries)

Beeld uit de film “Why can’t we stop the nightmare in The Middle East?”

En schaduw in de film “Who is not afraid of fear?”

Brons RG 5

(Foto Eric de Vries)

Stukken muur van het Kremlin. Uit de film What’s next?

Gebakken aarde

(Foto’s Eric de Vries)

Portrait voor de clip “Bon appétit”

Portrait voor de clip “Does power always corrupt?”

Klei, 1 meter hoog

“Do Victims have a voice?” Verwijst naar meisjes waarvan het leven in een pril stadium stuk slaat.

Aanleiding voor deze Installatie is de massaontvoering van honderden schoolmeisjes door Boko Haram in Nigeria.

Er zijn nu meer dan 65 miljoen vluchtelingen in de wereld hiervan is 51 % kind is.

“Do Victims have a voice?” refers to girls whose lives were rudely interrupted at a tender age.

This installation is a response and a tribute to the many hundreds of school girls who are victims of the mass abduction by Boko Haram in Nigeria.

Today we face over 65 million refugees, 51 % is a child.

Beeld uit “Can a referendum mean the end of democracy?”

Beeld uit “Who is not afraid of fear?”

De Rat, acteur in de film “Who benefits from war?” en Centurion, hoofrolspeler in de film “Centurion”

Het project startte op vrijdag 28 februari 2014

Met een project door Ingrid Rollema, Rosh Abdelfatah en Marsel Loermans

Quartair Toussaintkade 55 Den Haag

Goeden avond mijn naam is Shakespeare, William Shakespeare uw onverwachte gast uit Stratford. Ik werd kort geleden 450 jaar.

Waarop wacht u? Blijft u kijken naar het bloedige spel gespeeld op het schaakbord van de internationale politiek? Of wacht u op een wonder? Op de Messias, op een gebeurtenis die alle verwachting doorkruist, die nieuwe waarheden brengt?

Desmond Tutu? Obama? Mandela… wat doen we hen aan? We hunkeren zo naar helden. We hebben er te weinig en we verbruiken ze te snel.

Hoe geeft u antwoord op de oproep verantwoordelijk zijn….. de taak om gerechtigheid te laten geschieden?

Gerechtigheid jegens onafgedane zaken die openstaan, jegens afwezigen, jegens de kinderen van de toekomst, de dode helden, droevige vertellingen van dode koningen. Oef de wereld is zo groot geworden en vernietigende krachten zo sterk en wijdvertakt! Wat een tijd!

Kunst is stem geven, ….. althans ik wilde dat. Stem geven opdat de dingen rechtgezet worden…

Time is out of joint; O cursed spite

That ever I was born to set it right

Mijn eigen tijdperk viel net als nu in stukken uiteen. Onzeker: ik beleefde de apocalypse. De ontmanteling van de «Great Chain of Being». De ineenstorting van "De Goddelijke orde der dingen": het openleggen van de wereld. Een tijdperk vol spoken die mensen wakker schudden.

Een tijd waarin alles wat vaste rangorde kende verschoof: alles vloeibaar werd. Waarin de vormen geen rijpingstijd meer kregen, alles wat gebeurde werd net als nu meegevoerd in een kolkende maalstroom.

Mijn leven? Gewoon net als dat van u, geboren worden, in leven blijven tijdens de pest, wat leren, wat vrijen, werken, hard werken, doodgaan. Dat is het wel.

Life is but a walking shadow, a poor player…

It’s a tale, told by an idiot full of sound and fury,

signifying nothing.

Ik kwam op het goede moment en ik ontmoette de juiste mensen! Ik had talent, maar dat talent moet in vruchtbare bodem vallen en kunnen rijpen ….. Ik had gewoon enorm mazzel: de wereld ging open: er gebeurde van alles, we speelden eigenlijk altijd nieuwe rollen.

Ik jatte, ik pakte en leende links en rechts: copy and paste heet dat nu. Het gaat in het theater, om de kunst van het spel met de schijn. We kunnen de wereld alleen begrijpen als we de geschiedenis kunnen dramatiseren. Ik wilde het spel van de wereld plaatsen voor de gruwelen en de zinloosheid. Mijn theater weerspiegelt de wereld als schouwtoneel.

Ik leerde mijn toeschouwers om te spelen met grote vragen…. Spelen met wat het betekent om te leven,…..

Zo konden kunstenaars mij gaan gebruiken als een mondiale verbeeldingskracht. Ik was als kunstenaar de echte getuige van de geschiedenis.

Onder de maskers van heersers schuilt een onverbiddelijk mechanisme. Dit is het inhumane in de geschiedenis: de kosmische mechanismen achter de wanhopige veelheid aan gebeurtenissen. De cyclus sluit zich weer, herhaalt zich, gaat af en komt op! De geschiedenis lijkt stil te staan en toch het is onze taak om te ontmaskeren. De absolute wreedheden te stoppen. Onze medewereldburgers te leiden naar een menswaardig bestaan..

Voor mij heeft iedere macht, ook absolute macht altijd een voor en achternaam, een gezicht, een lijf, een hart, taal, verstand en rede. Zo toon je waar beslissingen vallen: zo toon je de macht met een naam, met handen, ogen en lippen, als de onverbiddelijke strijd tussen levende mensen, die aan één tafel zitten

Ook nu, in een tijd van globalisering, met casino-kapitalisme waarbij besloten wordt om met banken en drones op afstand landen kapot te laten gaan, Griekenland, Somalië, Syrië, Oekraïne, Noord Korea. Ook nu gelden dezelfde regels als in mijn tijd. Toch jullie zullen moeten handelen om gezond te blijven… Probeer terug te komen op de wrong decisions

For God’s sake, let us sit upon the ground

Macht komt zeker niet van God, en zeker niet van de volkswil, maar van een flikkerend zwaard, een stembuiging, een aarzeling in een situatie, een gesprek dat verstomd.

Ik toonde dat de volkswil is wat zij altijd al was: oer stom, zonder geweten, zonde memorie, en simpel om te manipuleren:

ik wilde laten zien hoe mensen aan de geschiedenis deelhebben: dat is mijn politieke inzet, : tonen opdat mensen besef hebben van de mate van hun handelen en beslissen.

Opstaan tegen de meepraters, adviseurs van de machtigen, diplomaten, experts. Zij die

na afloop moord en gruwel rechtvaardigen, de misdaad rechtsgeldig verklaren. Zij voeren onderhandelingen in situaties waarin de kaarten allang geschud zijn, Zij beleggen conferenties, spelen het spel als een schaakspel. En dan ...

Gedenk hen, die geen geschiedenis maken, de toeschouwers, gewone burgers,… kinderen, mensen die schuilen in huizen, overleven in situaties waarin echte besluiten al genomen zijn. Zij die haveloos ten oorlog trekken: “it is a gentleman’s War, but a workers battle…”, Ach mijn Macbeth is 100% Syrië. Syrië het tot totale waanzin verwoorden land in de greep van absolute wreedheid. Ten prooi aan absolute waanzin. Welk wonder moet hier uitkomst bieden?

Aan de rand van uw schaakbord zie ik een kind. Het kijkt toe. Handala is zijn naam, ik ken hem. Hij kijkt naar de idiootste die de volwassenen hem voorspelen. Hij kan zijn gezichtje pas tonen als wij een betere wereld hebben gerealiseerd. Neem die handschoen op zou ik zeggen.

Ik ga u weer verlaten. Mijn tragedies gingen over een wereld die haar illusies is kwijtgeraakt. Zo ik mijn tijdgenoten iets heb geleerd: leerde ik ze te vertrouwen op de geest, te werken vanuit de onvoorstelbare kracht door GELOOF in de REDE

Ik groet u,

Love all, trust a few, do wrong to none

Klik op onderstaande foto voor de film

Shakespeare:

Paul Meerts:

Ingrid:

Tekst: Ingrid Rollema en Tom Dommisse

Foto’s: Marsel Loermans