Project “Gegoten Lood”
Dag 4
18 oktober 2010
Voorafgaand aan het avondprogramma hadden Greta
Berlin, Malainin Mohamed Lakhal, Yeela
Raanan, Anja Meulenbelt, Roisin
Bryce en Sonja Zimmermann ’s middags met elkaar
kennisgemaakt via het uitwisselen van diverse films over de verschillende
acties en situaties. Met name de situatie van de
bevolking van West Sahara was schokkend en een eyeopener voor de aanwezigen.
Sonja Zimmermann opende de week van de activisten met een
verslag van de week waar kunst en wetenschap hebben geprobeerd aansluiting te
vinden bij het denken, de functie en manieren waarop activisten zich
manifesteren. Een zoektocht naar manieren om je stem te verzilveren en met
kracht je mening over het voetlicht te krijgen in een snel veranderende wereld.
“Can
we, the people, learn to resist the power of bureaucracy?
Can we
see through the distorted images that politicians present us?
Can
our perception become free of the anaesthesia caused by estheticized
images?
Can we
re-establish face to face contact and become responsible citizens?
Can we
say “never again”, and finally get over with World War 2?
We have invited
artists, writers and activists to help us answer these questions, and provide us
with inspiration. Today we have Anja Meulenbelt (writer and politician from the
What
motivates them to do what they do?
What
do they want to achieve?
Why
did they choose this form of action?
What
ethical principles do they employ?
And
what advice do they have for all of us?”
Anja Meulenbelt maakte een statement dat zij er van overtuigd
is dat een nieuw woord uitgevonden moet worden voor een nieuwe manier van een
volk overmeesteren. Ze geeft Gaza als voorbeeld. Je
hebt een hele bevolkingsgroep van 1,6 miljoen mensen, in een gebied dat twee
maal Texel is, en je sluit ze af van de rest van de wereld. Behalve het totale
isolement wordt de groep gedemoniseerd. Hierdoor zijn
de regels van inleving, medemenselijkheid en verantwoording buiten spel gezet.
Zo wordt een gemeenschap in de moraal van de ander “buiten”gesloten. En zijn de
regels van medemenselijkheid niet meer van toepassing. De zorg voor de
omsingelde gemeenschap laat je over aan de Internationale Gemeenschap. Je bezet
het gebied immers niet! Volgens de Conventie van Geneve is de bezetter immers
verantwoordelijk voor het welbevinden van de bezette bevolking en haar
territorium. Via een omweg wordt de Internationale Gemeenschap medeplichtig. De
Bezetter wordt niet of nauwelijks op zijn verantwoordelijkheid aangesproken.
Dezelfde methode wordt toegepast op de bevolking van West Sahara.
Anja Meulenbelt
Yeela
Raanan Israëlische uit de Negev kwam met de
boodschap dat de wetten in Israël niet gemaakt zijn om de wet te handhaven maar
om moreel verwerpelijke tactieken uit te voeren in naam der wet. Zij toonde dit
vooral aan door de wetten m.b.t. bouwvergunningen tegen het licht te houden. De
Negev is aan de beurt. Israël wil dat land maar niet
de bewoners. Het maken van een minderheid binnen een minderheid en dan via een
onmenselijke bureaucratie van wetten bewoners van een gebied het recht en de
mogelijkheid ontzeggen “er te zijn”. De Bedoeďenen worden verjaagd en hun
huizen en verblijfplaatsen systematisch vernietigd. Yeela
roept op tot verzet maar wijst er op dat dit verzet niet op een agressieve toon
moet worden gevoerd maar juist liefdevol ten behoeve van een natie die als
geheel de weg schijnt kwijt te zijn.
Yeela Raanan
De Belgen Inez Louwagie en
Wouter de Clercq doen verslag van hoe zij bij een reisbeurs in Brussel
in El Al uniformen de bezoekers gratis vluchten aanboden naar ieder gewenst
oord in de Wereld. De motivatie was dat El Al zo veel verdiend had met
wapentransporten dat El Al graag wat wilde uitdelen aan de trouwe reiziger. Op
de Beurs zijn er inderdaad mensen ingelopen. De actievoerders zijn gearresteerd
en 36 uur in verzekerde bewaring gehouden in verband met een verhoor door de
rechter commissaris.
Inez
Louwagie and Wouter de Clerq
De opzet van deze drie dagen is dat de diverse activisten ook van elkaar
leren, geďnspireerd raken en hun methoden kunnen aanscherpen. In het informele
gedeelte aan het ontbijt in het Parkhotel en tijdens de avond maaltijden in de
Besturing gebeurt dit ook.
Tekst Ingrid Rollema
Foto’s Karin van der Heijden